Enkele oud-deelnemers aan het woord

2 jaar geleden zijn wij de trotse ouders geworden van Jim*, helaas hebben we Jim* na een paar uur alweer moeten laten gaan. Vanuit het ziekenhuis is diezelfde nacht nog contact gelegd met Make a Memory om zo een fotograaf te regelen om een tastbare herinnering te maken van ons als gezin en van Jim*. Volledig belangeloos, als getuige van groot verdriet en zeer professioneel kwam een fotograaf langs en zijn de foto’s gemaakt. Deze foto’s hebben we snel daarna ontvangen, foto’s die we veel hebben gedeeld en waar we met trots naar kijken.

Afgelopen jaar was het tijd om iets terug te doen. Iets terug doen voor de stichting die klaar stond voor ons op een van de meest verdrietige periodes in ons leven. Iets terug doen voor de stichting die ditzelfde kan betekenen voor ouders die hetzelfde lot begaan als wij. Iets terug doen als dank en waardering voor de foto’s die wij hebben ontvangen. Kortom, iets terug doen samen met ‘Op de Pedalen’. Zo begon ons avontuur.

Het beklimmen van de Mont Ventoux, een sportieve uitdaging, een sponsoractie en een evenement waar we samen weer met heel ons hart en ziel in gedachten zijn bij Jim*. Het was een fantastische ervaring!

Vanaf het moment van inschrijven stond elke training in het teken van Jim*, die fietste in gedachten mee. De inzameling van het sponsorgeld heeft zoveel lieve en mooie reacties gebracht, voor mensen om ons heen ook een manier om te laten zien dat ze ons steunen en meeleven.

En dan het weekend zelf, wat was dat fijn! Het weekend is zoveel meer dan alleen een sportief ritje de berg op. Het is emotie, rouwverwerking, ontlading, vriendschap, genieten, elkaar steunen, plezier en vooral heel bijzonder.

Het weekend begint met de ontmoeting van de groep, een groep waarvan ieder een uniek verhaal heeft maar waarbij ieder weet hoe het verdriet voelt. Dit voel je, dit maakt dat je elkaar begrijpt zonder daar iets over te zeggen. Een groep die het verlies kent maar ook de kracht heeft om weer vooruit te kijken, hoe moeilijk dat ook soms is. Het is een weekend met hele mooie en kwetsbare verhalen, verhalen met veel herkenning en overeenkomsten, verhalen die inspireren en troost geven. Het is een weekend met ontlading en waarbij je weer een stap maakt in het verwerken van rouw. Het is oprecht een van de meest bijzondere weekenden die we hebben mogen meemaken en wat we iedereen kunnen aanbevelen om te doen! Dus, schrijf je in, start met trainen en knal die berg op met heel je ziel en zaligheid!

Als het je maar half zo veel brengt als wat het ons heeft gebracht dan is het nog de moeite waard.

Liefs Dennie en Linda

Onze dochter Nowi is op 12 mei 2021 stil geboren met 37 weken.

In het ziekenhuis zijn wij ingelicht over Stichting Make a Memory, waarna wij zelf een afspraak mochten maken om mooie foto’s te laten maken van onze Nowi. Er zijn de volgende dag, thuis, prachtige foto’s gemaakt van ons gezin.

Om de foto’s daarna te openen vonden we confronterend, maar erg mooi. Het is een waardevolle herinnering voor altijd!

Bij de ontvangst van de foto’s werden we meteen enthousiast om iets terug te doen voor de Stichting. Swen zag het zitten om de uitdaging aan te gaan om met de fiets de Mont Ventoux te beklimmen, Willeke vond het een mooie uitdaging om zoveel mogelijk geld binnen te halen met behulp van vrienden en kennissen.

De voorbereiding was voor Swen ook een stuk verwerking. Een doel om voor Nowi top fit de berg op te gaan.

Het weekend naar de Mont Ventoux was een waardevolle ervaring. De tocht zelf was uiteraard het hoofddoel van het weekend, een bijzondere dag met goede ondersteuning van alle vrijwilligers en voor ons ook een aantal vrienden die erbij aanwezig waren.

In het gehele weekend uitwisselen van verhalen en ervaringen met elkaar, de erkenning te vinden van gemis en verdriet. Maar ook vooral mooi om te zien hoe verschillend iedereen om gaat met het rouw- en verwerkingsproces. Respect voor elkaar was voor ons gevoel dan ook het belangrijkste dit weekend.

Trots op wat voor geweldig bedrag we met de groep op hebben kunnen halen, met een herinnering voor altijd!

Swen en Willeke

In september 2021 ben ik als deelnemer mee geweest met Op de pedalen/ op de voeten naar de Mont Ventoux. Ik ben met de stichting in aanraking gekomen via mijn tante, zij is fotograaf voor stichting Make a Memory. Ik vroeg me af hoe het zou zijn om mee te gaan omdat ik niet rechtstreeks met Make a Memory te maken heb gehad. Voor ons vertrek was ik al onder de indruk van het mooie werk van deze stichting. Toen nog door de verhalen die ik hoorde en door de posts op social media van deelnemers die eerder mee zijn gegaan. Tijdens de dagen in Frankrijk is het onder de indruk zijn veranderd in een ontzettend warm gevoel. Ik heb gezien hoe het van enorm belang kan zijn voor ouders om samen te zijn met mensen die soortgelijke verdriet meemaken. Ieder op zijn eigen manier en toch ook veel hetzelfde. Door tijdens het evenement elkaar de ruimte te geven om dit verschrikkelijke verlies met elkaar te delen. Buiten dat er veel gesproken is over het verlies dat de ouders hebben meegemaakt, was er ook ruimte voor gezelligheid. Juist door het samen zijn in de groep, groei je in een weekend naar elkaar toe. Ik denk nog regelmatig terug aan het weekend met een heel fijn, warm en bijzonder gevoel.

Merel Oberendorff

31 Augustus 2010 is onze dochter Ilse levenloos geboren. Een gebeurtenis die altijd bij ons zal blijven. Een gebeurtenis waarvan Make a Memory door middel van prachtige foto’s voor ons een zichtbare herinnering heeft gemaakt, waar wij nog steeds veel troost in vinden. Na het krijgen van deze foto’s heeft bij ons altijd het idee geleefd om iets terug te doen voor deze stichting. Geld inzamelen door middel van een sportieve prestatie zagen wij wel als een mooie uitdaging, en dus hebben we ons ingeschreven voor het evenement Op de Pedalen/ op de Voeten. Wat volgt een jaarlang familie, vrienden, kennissen en bedrijven benaderen voor een donatie en tussendoor hard trainen om maar die top te halen.

Afgelopen september was het dan zover. Na een jaar uitstel van het evenement mochten we afreizen naar Bédoin. Hoe mooi is het om dan lotgenoten, de mensen van stichting Make a Memory en fotografen die voor deze stichting hun werk doen, te ontmoeten. Het resultaat was niet alleen de emotionele reis met in gedachte onze dochter Ilse, maar ook een luisterend oor, fijn gesprek of alleen even het samenzijn met mensen die een vergelijkbare gebeurtenis hebben meegemaakt.

Dit als waardevolle toevoeging van het evenement en een blijvende herinnering.

Marcel en Fenny

16 februari 2021 zijn wij trotse ouders geworden van ons stilgeboren dochtertje Zoë. Een gebeurtenis waar wij nooit rekening mee hebben gehouden. Om een blijvende herinnering te houden aan ons dochtertje is ons de mogelijkheid geboden om foto’s te laten maken van ons gezinnetje door een fotograaf van Stichting Make a Memory. De dag na de bevalling is de fotograaf langs geweest in het ziekenhuis en een week later hebben wij kosteloos de foto’s mogen ontvangen. Deze foto’s zijn voor ons erg waardevol en geven ons een blijvende herinnering aan onze dochter Zoë.

Na een aantal maanden kregen wij het gevoel iets terug te willen doen voor de stichting. Ieder jaar organiseert de stichting een sponsortocht op de Mont Ventoux. Na informatie ingewonnen te hebben besloten we om ons op te geven. De maanden die volgden stonden in het teken van sponsorgeld ophalen en trainen.

In september 2021 zijn we, samen met andere ouders die hun kindje moeten missen, afgereisd naar Bédoin om op zondag 19 september de Mount Ventoux te trotseren.

Voor ons was dit een waardevol weekend. Het was heel fijn om met lotgenoten ervaringen uit te wisselen en te kunnen delen, herkenning en erkenning te ervaren en samen een sportieve uitdaging te hebben met al onze kindjes in gedachten.

Gedurende het weekend was er voldoende ruimte om te praten over onze kindjes, maar daarnaast hebben we ook de omgeving bekeken per fiets of voet.

In een korte tijd leer je de andere deelnemers kennen en deel je je meest dierbare herinnering.

Kortom, een waardevol weekend waarin we ons ouders hebben kunnen voelen van onze dochter Zoë. Ook al kunnen we haar niet knuffelen en zien opgroeien, in ons hart blijft ze altijd bij ons.

Wouter en Yvette